Triggerfinger All this dancin' around 2011

01. All this dancin' around 02. Let it ride 03. Love lost in love 04. I'm coming for you 05. All night long 06. Feed me 07. Cherry 08. My baby's got a gun 09. Without a sound 10. Tuxedo 11. It hasn't gone away

Zodra we aan het taalgebruik van Shakespeare denken, spookt het zinnetje “my tailor is rich” rond in ons hoofd. Ik weet niet of er een rijke kleermaker in Antwerpen bestaat, maar we moeten toch vaststellen dat de leden van Triggerfinger strakgekleed op de hoes van hun derde album afgebeeld staan. Bekijk die snit, het pak zit hun als gegoten, die uitzonderlijke stof, super 100 rechtstreeks vanuit Londen. Ik stop met grapjes maken anders denken jullie dat ik opgegroeid ben in de Sentier [1]. Desalniettemin moet ik toegeven: Mario Goossens straalt klasse uit! Eerlijk, je moet gek zijn om de pistoolhelden uit het regeringloze koninkrijk België uit te dagen. Ze lijken ons uit te nodigen voor een duel bij het ochtendgloren. Wat een spannende gedachte.

Het beluisteren van All this dancin’ around verhit ons als een ontvlammende plas benzine op kokend heet asfalt. Na de schok van de ontploffing komt er een zwavelachtige, seksuele doch aangename warmte vrij. Een schoonheid die onze oren streelt. Nog meer van dat? Oh, “Cherry” jij spreekt de mannen aan.

Opgenomen in de legendarische Sound City Studio in LA, branden de elf nummers van de opvolger van What grabs ya? op onze opperhuid. Wat binnen sijpelt van dit album is als de zonne-energie die vanuit het verre westen van over de Atlantische oceaan komt. De kracht van de zware metalen met Stoner uppercuts betoveren What grabs ya? zoals in “On my knees”, “Camaro” en “First taste”.

Voor dit nieuw album heeft het Antwerps trio, net zoals Thésée, het gemartelde diepste binnenste van de blues opgezocht. Aangetrokken als door een rituele initiatie voodoo-mis is hij er mee tot in de baarmoeder geraakt. Triggerfinger nieuwste opus is hiervan het grootste bewijs. Ruben Block bevestigt de ongelofelijk uitgebreide mogelijkheden van zijn stem. Op “I’m coming for you” verandert de geweldige gitarist in een huilende wolf die zijn liefde verklaart aan de sterren, doch op “Feed me“ put hij alle energie uit zijn ingewanden. Op “All night long” worden we uitgenodigd voor een intieme ballade die de hele nacht voort kan blijven duren. Mocht Eva geluisterd hebben naar Triggerfinger in plaats van naar die domme slang, dan had ze Adam een veel groter plezier kunnen gunnen. Nu hebben ze voor een appel het aards paradijs moeten verlaten. Met “Cherry” zou Adam genoten hebben van een vrucht met mals vlees waarvan het zeemzoete sap de zinnen exciteert. Vrouwtje toch. Net zoals, en terecht, Tuco Benedicto Pacifico Juan Maria Ramirez het zegt “Wanneer je schiet, vertel je niet eerst je hele levensverhaal”. Maar dit verbiedt ons niet om over vuurgevechten te vertellen. We bereiken het hoogtepunt op dit album met een nummer dat zich aanbiedt als de vrouwelijke versie van “Hey Joe”. De rollen zijn echter omgekeerd, nu is het “My baby’s got a gun”. Een magnifiek spannende en verstikkende Blues.

De prinsen trekken voor onze vertwijfelde blikken een krachtige, met destructieve riffs gevulde All this dancin’ around uit hun holster, een album dat ons meesleurt als een draaikolk.